tünükə — I (Ağdam, Şəki) yoxsul, kasıb. – Bəkir çox tünükədi (Ağdam) II (Şəki) nəzəri cəlb etməyən, babat. – Qırmızısaqqal tünükə kişiydi Nəsif dayı; – Bi tünükə atım var, ho olmasa naçarraram … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
hədis — is. <ər.> din. Məhəmməd peyğəmbərin qanun hökmündə olan sözlərinə verilən ad. Başında ağ araqçın olan, gümüş toqqalı, qırmızısaqqal bir kişi isə təkər səslərinə, tıqqıltıya baxmadan adamlara hədis danışırdı. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mürgü — is. Oyaqlıqla yuxululuq arasındakı hal, yarıyuxulu hal. Quşlar . . küləkli gecənin təlaş dolu mürgüsündən sonra bir an dincəlib sakit oldular. Ə. M.. Mürgü basmaq (vurmaq, çalmaq, döymək, almaq) – bax mürgüləmək. Uşaq mürgü çalır. – . . Ocağın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nəhs — <ər.> 1. sif. Uğursuz, məşum, ağır, tərs gətirən. Nəhs ay. Nəhs ayaq. – Elə ki, nəhs günlərə keçdim və istədim bu bəndi də oxuyam, qırmızısaqqal rəfiqim məni bu yerdə dayandırdı. C. M.. <Vaqif Əliməmmədə:> Novruz səhəri güldanım düşüb … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sınıqçı — is. Çıxmış və ya sınmış sümüyü yerinə sala bilən arahəkimi. Biçarə qolunun ağrısından bitab düşüb, nəhayət, məşəqqətlə özünü sınıqçı Kərbəlayı Piriyə yetirdi. S. M. Q.. Sınıqçı dalınca gedən atlı alçaqboy, qırmızısaqqal qoca bir kişi ilə qayıtdı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
